Aflevering 82: Ik wil niet meer alleen thuiskomen
Mensen die een relatie hebben snappen het gewoon niet. Je hebt het toch goed en je hoeft met niemand rekening te houden. Heerlijk toch!?! Nou, ik weet het nog zo goed. Toen ik single was voelde dat alleen thuiskomen als zo’n pijnpunt. En daar schaam je je dan nog voor ook. Waarom zelfstandige, succesvolle vrouwen zich vaak schamen voor hun verlangen om heel erg graag een relatie te willen? Luister deze podcast, dan vertel ik er over.
Bekijk mijn boek Vind Je Eindman en bestel de bestseller.
Als het niet lukt om de podcast af te laten spelen, dan komt dat waarschijnlijk omdat je de cookies niet hebt geaccepteerd. Klik onderaan in je scherm op de groene knop met oké en dan kun je de podcast af spelen.
Over Carla Ketelaar
Carla Ketelaar (1963) is relatie-expert en auteur van de bestseller ‘Vind je eindman’. Vanuit haar bedrijf Laatste Liefde leert zij ondernemende, single vrouwen wat nog nodig is om de juiste liefdespartner te ontmoeten. Zo vond ook zij haar eindman Steven. Ze zijn getrouwd en hebben samen zeven kinderen.
Over Carla Ketelaar
Carla Ketelaar (1963) is relatie-expert en auteur van de bestseller ‘Vind je eindman’. Vanuit haar bedrijf Laatste Liefde leert zij ondernemende, single vrouwen wat nog nodig is om de juiste liefdespartner te ontmoeten. Zo vond ook zij haar eindman Steven. Ze zijn getrouwd en hebben samen zeven kinderen.
Beste Carla, ik ben het helemaal met je eens…heel mooi en goed verwoordt.
Ik voel, dat een persoon naast je in feite een oerverlangen is voor ieder mens en dat het heel krachtig is dit te erkennen in je (me) zelf….het wel alleen kunnen, altijd gedaan, maar het niet alleen willen.
Ik ben een vrouw die op zoek is naar een vrouw en dit maakt het extra moeilijk….de vijver waarin ik vist is kleiner.
Voor mij is het duidelijk, dat ik mij nog nooit zo sterk en vervuld heb gevoeld dan in een relatie.
Iedereen wil een verbinding voor zichzelf en het verlangen naar hechting duurt vlug. mij een leven lang.
Een warme groet, Anni
Beste Anni, zo is het en je verwoordt het heel mooi: een oerverlangen. Want dat is het en dat mag er ook zijn. Warme groet terug van Carla
Heel mooi verhaal,ik herken er mezelf in….Maar de stap naar daten is voor mij echt wel te groot en te duur.M’n ex-man werd geholpen door z’n beste gemeenschappelijke vrienden door hem op een reis (in 2013) die ze samen deden, te verbinden met een alleenstaande gescheiden vrouw met 3 kinderen,die zij goed kenden en die daar toen ook op die reis was.Uiteindekijk zijn ze na 3 jaar samen gaan wonen…Ik wou dat m’n vrienden me hierbij ook konden helpen,maar ik heb al onze vele toffe gemeenschappelijke vrienden allemaal verloren in 2013( was het jaar dat m’n ex besloten heeft na bijna 23 jaar getrouwd te zijn om weg te gaan).Ik voelde die eenzaamheid steeds groter worden,zelfs nu ook wordt het heftiger.Ik leerde een vriend kennen in 2013,maar samenwonen wil hij niet.Dus de enige oplossing, vind ik persoonlijk, is een einde maken aan die vriendschap en beginnen aan daten.Eerlijk gezegd,voor mij is dit te duur,ik ben daarvoor niet knap en aantrekkelijk en sterk genoeg om zo’ n uitdagingen en beslissingen aan te gaan.Ik ben 9 jaar lang met m’n ex-man in relatietherapie geweest(enkel aparte gesprekken)maar daar kon ik me niet in vinden.Met m’n man en die therapeut klikte het perfect,met mij niet.Een andere therapeut (psycholoog),want ik wilde eens een andere mening horen met de hoop dat het wel zou klikken met die therapeut,dat was een vrouw die de eerste therapeut kende,zij heeft uiteindelijk de knoop doorgehakt na een aantal kleine gesprekken en wat oefeningen…. en stelde me vragen hoe ik een scheiding zag,maar ik wilde helemaal niet scheiden,verre van…..Ik had andere leuke initiatieven in petto om ons huwelijk te redden wat verloren was gegaan al die jaren,maar voor m’n ex kwamen die voorstellen als zeer kunstmatig over.Ik voelde me een onmens op die momenten en werd heel heel diep geraakt….wat ben ik nog waard,zo voelde ik me toen en ook nu nog vaak.Ik probeer er elke dag het beste van te maken,lukt me heel moeilijk.Het gevoel dat die gemeenschappelijke vrienden zich nooit meer in al die jaren om mij bekommerd hebben en met me begaan waren door bijv.een smsje, een verjaardagskaartje,nieuwjaarswensen…laat mij besluiten dat ik vergeten ben.
Met m’n vriend kan ik er jammer genoeg niet over praten,hij negeert gewoon alles als ik het heb over samenwonen,samen delen,en hoe ik die regeling zie.Hij wil er z’n mening niet over kwijt.
Poeh Els wat een verhaal en wat heb je veel meegemaakt. Je hebt veel om over na te denken. Ben je al toe aan een nieuwe relatie? Ik zie veel in je verhaal over het verleden en daaruit lijkt het dat je dat nog niet los kunt laten. En dan die nieuwe vriend waar je weinig positiefs over hebt geschreven. Is het een idee om nu gewoon zelf in therapie te gaan en voor jezelf dingen duidelijk te krijgen? En heb je mijn boek al gelezen? https://www.laatsteliefde.nl/boek-vind-je-eindman/ dat is een laagdrempelige manier om te zien hoe ik in het daten sta en wat mijn adviezen zijn.