“Wat doe jij met de kerst?” was voor mij elf jaar lang de meest gehate vraag in de wintermaanden. Het confronteerde mij in één klap weer met iets waar ik liever niet mee bezig wilde zijn; namelijk dat ik geen partner had. En ieder jaar was ik weer bang voor deze vraag, hoe goedbedoeld dan ook.

Vandaag vertel ik je over mijn eigen ervaring als alleenstaande met de feestdagen.
Bekijk je liever de video die ik hierover heb gemaakt? Klik hier.

De vraag “Wat doe jij met kerst?” bracht mij bij mijn eigen leven, waarin zonder liefdespartner leven niet mijn keuze was. Het grootste gedeelte van het jaar kon ik dit prima invullen en overstijgen, maar dat was in de wintermaanden een stuk moeilijker. In mijn beleving was het in andere huizen dan warmer en gezelliger.

Voelde ik me destijds alleen met de Kerst? “Ja, volmondig ja.”
Met de kinderen kerst vieren confronteerde mij met het incompleet zijn van mijn gezin en was tegelijkertijd ook troostend, omdat we het fijn hadden samen. Echter de jaren dat ik kerst vierde zonder de kinderen waren het meest confronterend. Schraal is eigenlijk het beste woord als ik wil uitdrukken hoe het voelde. Opmerkingen als;” tel je zegeningen” en ” een relatie is ook niet alles” waren ook allemaal waar, maar namen mijn “alleen voelen” niet weg. En, zoals zoveel alleenstaanden, was ik flink en bedacht ik wel iets om het leuk te maken. Maar het schrale gevoel bleef.

Hoe fijn ik het met mijn kinderen ook had, het gemis om iemands speciaalste te zijn, liefde en leven te delen was in de decembermaand altijd het pijnlijkst voelbaar. Nu kan het klinken als de meest sneue vrouw van Nederland, maar dat was ik helemaal niet. Ik had een rijk en goed leven met kinderen, familie, vrienden en collega’s. Boeiend werk, lekker sportend en actief bezig met bewustzijnsontwikkeling. Een leven waarin ik het prima voor elkaar had. Niks aan de hand toch?

Jawel, er was wel wat aan de hand. Ik had geen partner om dit aangename leven mee te delen. Geen lieve man in mijn leven om dit goede leven te vieren en te verrijken. En het was mij in die elf jaar niet gelukt een man te ontmoeten met wie ik een stabiele, gelijkwaardige relatie kon opbouwen. En ik had er wel erg mijn best voor gedaan. Verschillende  internet datingsites en zelfs een relatiebureau.
Wat kon ik nog meer doen?

“Zorg eerst dat je zelf gelukkig wordt!” was een antwoord dat ik regelmatig te horen kreeg. “Ja maar ik ben gelukkig, tot het maximaal haalbare in mijn eentje/met mijn kinderen” was dan mijn antwoord.
En ik wist heel zeker van binnen; het klopt nog niet. De rest van mijn leven alleen blijven past niet bij mij. Het voelde gewoon nog niet compleet in en om mij heen.

Kerst 2007: mijn laatste kerst alleen. Deze bewuste kerst heb ik een belangrijke beslissing genomen met verregaande gevolgen voor de rest van mijn leven. Ik ontdekte de ontbrekende schakel in mijn leven. Daarover vertel ik je graag in mijn volgende artikel.

Herken jij dit ook?
Dat je iedere kerst je best moet doen om het fijn voor jezelf te maken?
Dat je heel zeker weet van binnen: “Iets is er nog niet. Ik voel me niet compleet”
Dat je in de afgelopen jaren weinig beschikbare, leuke mannen hebt ontmoet?
Dat het je nog niet is gelukt een liefdevolle, stabiele relatie op te bouwen?
Dat je leven nog niet is, zoals je het voor je ziet?

Graag help ik je om jouw liefde te vinden. 

Geef je op voor een vrijblijvend en kosteloos persoonlijk gesprek, waarin we bespreken wat voor jou nodig is om in 2016 jouw man te ontmoeten. Zodat jij Kerst 2016 samen viert met jouw geliefde.

Als je je herkent in bovenstaande wacht dan niet te lang.
I.v.m. de drukte in deze decembermaand heb ik nog plaats voor enkele gesprekken.