Herken je dit gevoel?

Heb jij wel eens het gevoel dat je liefde verdient en eigenlijk nog sterker, dat je er recht op hebt?
De afgelopen twee weken hoorde ik dit weer van allerlei kanten en dat bracht mij heel sterk terug bij mijn eigen eerdere relaties. Voor ik Steven leerde kennen heb ik een aantal kortere en langere relaties gehad en speelde dit gevoel sterk. Maar voor ik daar meer over ga vertellen wil ik je graag meenemen naar hoe ik ben opgegroeid en welk effect dat heeft gehad op de relaties in mijn leven.

Een fijne jeugd is geen garantie op een goed liefdesleven

Ik heb het geluk gehad om op te groeien bij hele lieve, warme ouders. Twee mensen die oprecht van elkaar en hun kinderen hielden en goed voor ons zorgden. Een gastvrij, liefdevol nest waar iedereen makkelijk binnenliep en welkom was met alles. Geen vuiltje aan de lucht dus. Alleen is het leven niet zo zwartwit en hadden mijn ouders onbewust hun issues en patronen en was er een bepaalde gezinscultuur die mij mede gevormd heeft.
Zo moest je bij ons ‘niet zeuren, maar flink zijn’, ‘nooit met lege handen de trap op’ of ‘zit je weer te niksen?’ En ‘houden van’ en veel andere gevoelens die wel nadrukkelijk aanwezig waren, werden niet uitgesproken. Ik kwam uit mijn jeugd als een onzekere, zichzelf overschreeuwende jonge vrouw die eigenlijk niet geleerd had om zichzelf te begrenzen. Altijd op zoek naar bevestiging en aandacht. En hiermee rolde ik ook het relationele liefdesleven in. Met een kleurrijk liefdesleven tot gevolg zullen we maar zeggen.

Ook onvoorwaardelijke liefde moet bevestigd worden

Als kind hebben we het nodig, is het een levenselixer om bevestigd te worden als mens, als vrouw of man. Als meisje heb je het nodig om van de eerste persoon in je leven van de andere sekse, je vader, te horen dat je een fijne meid bent, dat hij blij is dat je er bent, dat je een leuk/stoer/lief/bijzonder kind bent voor hem. En jongens hebben dit andersom nodig van hun moeder. Het is wezenlijk voor je ontwikkeling in je identiteit tot man of vrouw. En dit is het enige moment in ons leven, onze kindertijd, dat we recht hebben op liefde maar vooral ook op de bevestiging van de liefde. In de kindertijd behoor je te ervaren wat onvoorwaardelijke liefde is. Ik hou van je, no matter what.

Het recht hebben op liefde als kind projecteren in je volwassen leven

Het mogelijke gebrek aan bevestiging van de liefde die je als kind onbewust hebt ervaren neem je mee in je volwassen leven. Of je nu wilt of niet, dat zit in je rugzak. En vandaag kun je kijken of jij dit ook in je rugzak meedraagt. Dan kun je het eruit halen en achter je laten.
Oké, tijd voor de check:
Gebruik je wel eens een van onderstaande zinnen?
– ‘dat mag ik toch wel verwachten van een man’
– ‘ik investeer in de ander dus verwacht ik dat ook terug’
– ‘jammer van mijn investering in hem’
– ‘hij moet maar initiatief tonen/contact leggen/me uitnodigen voor de eerste date’
– ‘na de eerste date vind ik het heel normaal dat hij eerst een reactie geeft voor ik die van mij geef’.

Nemer of Gever

Als je dit herkent dan ga je ervan uit dat die ander er voor jou moet zijn. Dat dat logisch is. Dat je recht hebt op zijn tijd, aandacht en acties. En waarom is dat dan zo? Omdat het een man is? Is het omdat jij toe bent aan de liefde? Omdat hij op een datingsite staat dus…?
Omdat hij een man is die jij wel ziet zitten, wil dat nog niet zeggen dat al deze verwachtingen gerechtvaardigd zijn. Verplaats je eens in hem. Waarom zou hij geïnteresseerd in je zijn? Wat maakt je leuk, uniek, aantrekkelijk? Hij kent je nog niet en moet het dus van je korte info/uitstraling hebben op de site en van jullie eerste contacten.
Laten we voor het gemak, als je dit herkent, dit de ‘Nemer’ noemen. Degene die het logisch vindt te ontvangen en daar ook rond voor uitkomt dat er geleverd moet worden vanaf de overkant.

Nu is er ook nog een ander karakter op datingsites actief en die noemen we even de ‘Gever’.
Het is de vrouw of man die graag pleased, zorgt en het de ander naar de zin maakt. Dit geven is meestal niet vrij, niet onvoorwaardelijk. Het is geven in de hoop iets terug te ontvangen. Is deze pleasende kant sterk aanwezig dan zijn de claims en de eisen goed voelbaar voor de ander.
Er is in het Engels een prachtig woord voor Entitlement = Recht hebben op

De grootste frustratie van mannen

Ik durf wel te zeggen dat mannen over het algemeen een heel goed zintuig hebben voor subtiele eisen en claims. En de reactie is… wegwezen, je uit de voeten maken. Waarom iets opbouwen of blijven bij iemand die je niet/nooit tevreden kunt maken? En ik geef ze geen ongelijk. Voor een man is er niets ergers dan een claimende, eisende vrouw omdat je het nooit goed genoeg kunt doen als man bij de ander. Het is niet voor niets de meest gehoorde uitspraak van mannen bij relatieproblemen; ‘Wat ik ook doe, het is nooit genoeg.’

Herken je in jezelf de Nemer of de Gever? Waarschijnlijk ken je van beide iets. Zelf herkende ik mezelf sterk in beide. Eisend en als ik (onbewust) niet kreeg wat ik wilde erg mijn best gaan doen en vervolgens boos en teleurgesteld raken als dat nog niets opleverde. Ik was vervolgens het slachtoffer en de ander had het gedaan.

Ligt het dan altijd aan vroeger?

Al meer dan 10 jaar zijn mijn ouders niet meer in mijn leven en denk ik met liefde aan ze. Ouders laten niet bewust iets na, of doen dingen bewust ‘fout’. We handelen als mens naar waar we zijn en waar we vandaan komen.
Mijn ouders namen hun taak heel serieus om het gezin goed te onderhouden. Verzorging, kleding, voeding, goede opleidingen, daar lag hun focus vanuit hun eigen levens waarin dit allemaal niet vanzelfsprekend was. Dat hebben ze fantastisch gedaan. Dat er daardoor minder aandacht was voor het emotionele deel was het gevolg.
Verwijtbaar? Nee.
Lastig en pijnlijk? Ja.
Leerzaam? Ja
Toen ik vastliep in mijn leven door weer een relatiebreuk en met behulp van therapie de gevolgen van mijn jeugd helder kreeg, kon ik weer verder en heb ik dit patroon kunnen doorbreken.

Dus hoe stoppen we ermee?

Gelukkig is dit patroon te doorbreken. Binnenkort zal ik vertellen hoe ik dat gedaan en beleefd heb maar de belangrijkste stap voor nu is: Herken je je entitlement in jouw leven? Als je je de eerstvolgende keer gefrustreerd voelt door/met een man. Vraag je eens af; Is deze man mij iets verplicht? En zo ja waarom? Heb ik recht van spreken?  Je merkt waarschijnlijk al snel dat je in je ‘recht hebben op liefde’ gevoel zit. Mijn advies: herken het, wees mild en realiseer je dat dit over vroeger gaat en niet over het NU, dat je dat nu niet meer nodig hebt als volwassen vrouw. Herpak je en bied eventueel je excuses aan aan de ander. ‘Sorry dat ik zo deed. Soms val ik terug in iets ouds maar gelukkig heb ik het steeds sneller door.’ En je kunt weer verder samen op onderzoek.

Succes op je liefdespad

Wil je meepraten met anderen gelijkgestemden en zelf vragen stellen hierover. Meld je dan aan als lid voor de Facebookgroep. In deze besloten Facebookgroep adviseer ik en geef ik antwoord op de vragen die daar gesteld worden. Het mooie is dat ondertussen vrouwen elkaar serieus en respectvol helpen in de zoektocht naar hun eindman. En ervaringen met de gevonden eindmannen worden gedeeld. Ik zie herkenbare vragen, adviezen en steunbetuigingen voorbijkomen en het doet me goed dat we elkaar zo helpen. Hoe meer liefde we de wereld inbrengen hoe mooier.

En het mooie is, dit is een besloten groep. Je hoeft dus niet bang te zijn dat jouw vrienden en vriendinnen je zoektocht en je twijfels kunnen volgen.
Wil je weten of het iets voor je is, meld je dan hier aan: Vragen van singles over de liefde en daten
Vind je het achteraf toch niks, dan kun je je weer afmelden.

Zie ik je in de besloten Facebookgroep?

Op een mooie liefde,
Hartelijke groet Carla