Ik heb recht op de liefde

Heb jij wel eens het gevoel dat je liefde verdient en misschien nog sterker, dat je er recht op hebt? Als ondernemende vrouw heb je waarschijnlijk al zoveel gefixt in het leven en misschien wil je dit ook fixen. Maar ‘ik heb recht op de liefde’ is niet het meest werkzame uitgangspunt om je eindman te vinden en een beginnende relatie te starten.

De afgelopen twee weken hoorde ik verschillende varianten van ‘ergens recht op denken te hebben’ en dat bracht mij heel sterk terug bij mijn eigen eerdere relaties. Voor ik Steven leerde kennen heb ik een paar kortere en enkele langere relaties gehad en speelde dit gevoel sterk.

Dat gevoel komt ergens vandaan en daarom wil ik je graag meenemen naar hoe ik ben opgegroeid en welk effect dat heeft gehad op de relaties in mijn leven.

Een fijne jeugd is geen garantie voor een goed liefdesleven

Ik heb het geluk gehad om op te groeien bij hele lieve, warme ouders. Twee mensen die oprecht van elkaar en hun kinderen hielden en goed voor ons zorgden. Een gastvrij, liefdevol nest waar iedereen makkelijk binnenliep en welkom was met alles. Geen vuiltje aan de lucht dus. Alleen is het leven niet zo zwartwit en hadden mijn ouders onbewust hun issues en patronen en was er een bepaalde gezinscultuur die mij mede gevormd heeft.

Zo moest je bij ons ‘niet zeuren, maar flink zijn’, ‘nooit met lege handen de trap op’ of ‘zit je weer te niksen?’ En ‘houden van’ en veel andere gevoelens die wel aanwezig waren, werden niet uitgesproken. Ik kwam uit mijn jeugd als een onzekere, zichzelf overschreeuwende jonge vrouw die eigenlijk niet geleerd had om zichzelf te begrenzen. Altijd op zoek naar bevestiging en aandacht. En hiermee rolde ik ook het relationele liefdesleven in. Met een kleurrijk liefdesleven tot gevolg zullen we maar zeggen.

Ook onvoorwaardelijke liefde moet bevestigd worden

Als kind hebben we het nodig, is het een levenselixer om bevestigd te worden als mens, als vrouw of man. Als meisje heb je het nodig om van de eerste persoon in je leven van de andere sekse, je vader, te horen dat je een fijne meid bent. Dat hij blij is dat je er bent, dat je een leuk/stoer/lief/bijzonder kind bent voor hem. En jongens hebben dit andersom nodig van hun moeder.

Het is wezenlijk voor je ontwikkeling in je identiteit tot man of vrouw. En dit is het enige moment in ons leven, onze kindertijd, dan hebben we recht op de liefde maar vooral ook op de bevestiging van de liefde. In de kindertijd behoor je te ervaren wat onvoorwaardelijke liefde is. Ik hou van je, no matter what.

Ik heb recht op de liefde als kind projecteren op je volwassen leven

Het mogelijke gebrek aan bevestiging van de liefde die je als kind onbewust hebt ervaren, neem je mee in je volwassen leven. Of je nu wilt of niet, dat zit in je rugzak. En vandaag kun je kijken of jij dit ook in je rugzak meedraagt. Dan kun je een nieuwe keuze maken of je dit nog wel langer wilt meenemen.

Oké, tijd voor de check: gebruik je wel eens een van onderstaande zinnen?

– ‘Dat mag ik toch wel verwachten van een man.’
– ‘Ik investeer in de ander dus verwacht ik dat ook terug.’
– ‘Jammer van mijn investering in hem.’
– ‘Hij moet maar initiatief tonen/contact leggen/me uitnodigen voor de eerste date’
– ‘Na de eerste date vind ik het heel normaal dat hij eerst een reactie geeft voor ik die van mij geef.’

Nemer of Gever

Als je dit herkent dan ga je ervan uit dat die ander er voor jou moet zijn. Dat dat logisch is. Dat je recht hebt op de liefde, op zijn tijd, aandacht en acties. En waarom is dat dan zo?

• Omdat het een man is?
• Is het omdat jij toe bent aan de liefde?
• Omdat hij op een datingsite staat dus…?

Omdat hij een man is die jij wel ziet zitten, wil dat nog niet zeggen dat al deze verwachtingen gerechtvaardigd zijn. Verplaats je eens in hem. Waarom zou hij geïnteresseerd in je zijn? Wat maakt je leuk, uniek, aantrekkelijk? Hij kent je nog niet en moet het dus van je korte info/uitstraling op de site hebben en van jullie eerste contacten.

Laten we dit voor het gemak de ‘Nemer’ noemen. Degene die het logisch vindt te ontvangen en daar ook rond voor uitkomt dat er geleverd moet worden door de ander.

Nu is er ook nog een ander karakter op datingsites actief en die noemen we even de ‘Gever’.
Het is de vrouw of man die graag pleaset, zorgt en het de ander naar de zin maakt. Dit geven is meestal niet vrij, niet onvoorwaardelijk. Het is geven in de hoop iets terug te ontvangen.

Is deze pleasende kant sterk aanwezig dan zijn de claims en de eisen goed voelbaar voor de ander. Er is in het Engels een prachtig woord voor Entitlement = Recht hebben op.

De grootste frustratie van mannen

Ik durf wel te zeggen dat mannen over het algemeen een heel goed zintuig hebben voor subtiele eisen en claims. En de reactie is… wegwezen, je uit de voeten maken. Waarom iets opbouwen of blijven bij iemand die je niet/nooit tevreden kunt maken? En ik geef ze geen ongelijk.

Voor een man is er niets ergers dan een claimende, eisende vrouw omdat je het nooit goed genoeg kunt doen als man. Het is niet voor niets de meest gehoorde uitspraak van mannen bij relatieproblemen; ‘Wat ik ook doe, het is nooit genoeg.’

Herken je in jezelf de Nemer of de Gever? Waarschijnlijk ken je van beide iets. Zelf herkende ik mezelf sterk in beide. Eisend en als ik (onbewust) niet kreeg wat ik wilde, erg mijn best gaan doen en vervolgens boos en teleurgesteld raken als dat nog niets opleverde. Ik was vervolgens het slachtoffer en de ander had het gedaan.

Ligt het dan altijd aan vroeger?

Al meer dan 10 jaar zijn mijn ouders niet meer in mijn leven en denk ik met liefde aan ze. Ouders laten niet bewust iets na, of doen dingen bewust ‘fout’. We handelen als mens naar waar we zijn en waar we vandaan komen.

Mijn ouders namen hun taak heel serieus om het gezin goed te onderhouden. Verzorging, kleding, voeding, goede opleidingen, daar lag hun focus vanuit hun eigen levens. Hun gezin van herkomst waarin dit allemaal niet vanzelfsprekend was. Dat hebben ze fantastisch gedaan.

Dat er daardoor minder aandacht was voor het emotionele deel was het gevolg.
Verwijtbaar? Nee.
Lastig en pijnlijk? Ja.
Leerzaam? Ja.

Toen ik vastliep in mijn leven door weer een relatiebreuk en met behulp van therapie de gevolgen van mijn jeugd helder kreeg, kon ik weer verder en heb ik dit patroon kunnen doorbreken.

Hoe stoppen we ermee?

Gelukkig is dit patroon dus te doorbreken. De belangrijkste stap voor nu is: Herken je je entitlement in jouw leven? Als je je de eerstvolgende keer gefrustreerd voelt door/met een man. Vraag je eens af; Is deze man mij iets verplicht? En zo ja waarom? Heb ik recht van spreken?

Je merkt waarschijnlijk al snel dat je in je ‘recht hebben op liefde’ gevoel zit. Mijn advies: herken het, wees mild en realiseer je dat dit over vroeger gaat en niet over het NU. Dat je dit nu niet meer nodig hebt als volwassen vrouw. Herpak je en bied eventueel je excuses aan aan de ander. ‘Sorry dat ik zo deed. Soms val ik terug in iets ouds maar gelukkig heb ik het steeds sneller door.’ En je kunt weer verder samen op onderzoek.

Mag ik je helpen?

Ik noemde het al terloops in het stuk hiervoor: het gezin van herkomst. Of we willen of niet, dit is zo’n belangrijk stuk van ons leven. Met grote gevolgen voor de rest van je leven. En als je de patronen van vroeger helder krijgt, kun je er iets mee. Kun je het oplossen.

Zoals je misschien al weet help ik vrouwen om hun eindman te vinden en in mijn 1-op-1 trajecten maak ik regelmatig gebruik van Systemisch Werk. Goed voor oude patronen, maar ook om te ontdekken of de stoel naast je leeg is. Of daar al niet iets of iemand op zit, zodat er domweg geen plek is voor jouw eindman. Hoe groot je verlangen ook is.