Is dit wel mijn eindman als er steeds weer wrijving tussen ons is?

Ik weet het, ik val in herhalingen met de mooie verhalen en vragen die ik in mijn besloten Facebookgroep krijg. Maar het zijn de real life verhalen en uit de reacties merk ik dan ook dat we zeker niet alleen zijn in onze worstelingen naar of in een relatie.

Laat me je vertellen over Sharon. Ze is geen 20 meer (????) maar 53 en heeft al een leven aan ervaringen achter zich. Sharon heeft 2 kinderen die op dit moment bijna altijd thuis zijn, omdat ze geen studie of werk hebben. En in een klein huis, met haar eindman die sinds kort bij haar woont, is het overvol.

Is dit mijn eindman

Sharon zou zo graag willen dat het in elkaar schuiven van twee levens (die van haar en haar eindman) vanzelf zou gaan, maar dat is niet zo. En dat is ook logisch. Waar twee authentieke, oprechte mensen samenkomen, ontstaat wrijving.

Vertaal die ‘wrijving’ niet met het woord ‘onenigheid’, want dat hoeft niet zo te zijn. Het is normaal en juist goed dat deze wrijving ontstaat. Het is een teken dat er iets is wat jouw aandacht nodig heeft. Het kan iets zijn dat wringt. Maar omdat we dit niet als signaal oppakken als ‘Hé ik moet ergens ingrijpen’ gaat dit woekeren in je hoofd. Sharon is daar erg goed in. Het wordt al snel groter in haar hoofd, een filter waarmee ze alles waarneemt. Totdat uiteindelijk, na veel gepieker, dé vraag naar boven komt ‘als er zoveel gedoe is, is dit dan wel mijn eindman?’

 

Mijn advies aan Sharon

Niet alles gaat vanzelf in een relatie, ook al lijkt dat naar de buitenwereld toe vaak wel zo. Hoe anders is het nu dan toen we 20 waren en onze eerste liefdes hadden. Je groeide nog voor een groot deel samen op, ontdekte samen wat een relatie wel of niet inhoudt, hoe intimiteit werkt of hoe het een struikelblok kan worden.

Nu met een leven aan ervaringen verder is het tijd om op de rem te stappen als je jezelf de vraag stelt is dit mijn eindman wel? Terug naar het knelpunt en kijken wat je ermee kunt. Bij Sharon blijkt het een oud patroon, geen ruimte voor zichzelf innemen. Ze stelt te weinig grenzen aan haar kinderen bijvoorbeeld. Ja, in een relatie kan ze heel goed haar eigen dingen doen. Afspreken met vriendinnen, in haar eentje naar de film, geen enkel probleem. Maar het innemen van haar eigen ruimte in huis, dat blijkt een uitdaging. Ze maakt snel ruimte voor anderen, ten koste van haar eigen ruimte.

Hoe doorbreek je dat oude patroon

Dat doe je in kleine stappen. Zeker als je het niet gewend bent voor jezelf op te komen. Dan kom ik op mijn stokpaardje: Vriendelijk grenzen geven. Sharon die veel behoefte heeft aan tijd met haar man samen kan op een vriendelijke manier haar grens geven. ‘Wat fijn dat jullie het hier zo gezellig vinden beneden maar vanaf nu is het iedere donderdagavond mijn avond met B. Dus of jullie die avond boven willen blijven of iets buitenshuis kunnen ondernemen.’

Dit heeft ze gedaan en ze ziet nu al uit naar een vast samen-moment met haar lief waarin ze echt tijd hebben voor elkaar. Een moment om de verbinding weer aan te halen, om dingen te bespreken die anders een eigen leven gaan leiden.
Dat is zo belangrijk, om met elkaar in gesprek te blijven, tegen elkaar aan te zitten, elkaar te voelen. Om elkaar te bevragen wat er speelt en hoe de ander over bepaalde dingen denkt. Want als je zelf in gaat vullen kunnen de raarste dingen gebeuren.

Wat verder nog belangrijk is om te weten

Een relatie zonder wrijvingen is meestal uit balans. Dan geeft de een altijd toe. Waar twee zelfstandige, authentieke mensen bij elkaar komen krijg je wrijving, omdat we verschillend zijn en daardoor niet altijd afgestemd op elkaar. En wrijven wordt polijsten en het mooie is dat we hierdoor meestal aardiger en betere mensen voor onszelf en onze omgeving worden.

Zonder partner is er maar weinig feedback op gedrag en meningen. Met partner krijg je meer tegengas. Niet leuk maar wel erg de moeite waard omdat het ingebed is in een basis van liefde.

Herken jij je in het verhaal van Sharon en ga je bij tegenwind twijfelen over jullie relatie en die ter discussie stellen? Daarin ben je zeker niet alleen, ik heb dit heel wat keren gedaan en kom zoveel vrouwen tegen die hetzelfde hebben.

Het goede nieuws is dat je hier iets aan kunt doen en dat kan je gewoon zelf. Lees hiervoor bijvoorbeeld mijn boek ‘Vind je eindman’, daarin geef ik je handvatten voor hoe je met dit soort situaties en gevoelens om kunt gaan. Leuk nieuwtje hierbij: de tweede druk van mijn boek is net vers van de pers, dus als je nu bestelt dan krijg je de nieuwste editie thuisgestuurd.

Op naar de liefde.

Hartelijke groet,
Carla